دوان دوان به سوی چه؟

+ اسکیسه؟

- آره، میدونی که نقاشی رو دوست دارم!

+ آره :)

- تو اوقات فراغتت چه میکنی؟

نام برده کمی فکر میکند!

+هیچی!

در ذهن نام برده می گذرد که: من این همه دارم می دوم تا اوقات زندگیم، اوقات فراغتم شه خب، توجه کن!

پ.ن0: واقعا این پدیده اوقات فراغت از کجا اومد؟ چرا آدما اینقدر به خودشون پیچیدن که کارای مورد علاقشون رو باید بذارن برای معدود زمان های بیکاریشون؟

پ.ن1: بنده به هیچ وجه منکر علایق واگرا و مختلف و تنوع طلبی ممکن در انسان ها نمیشم البته.

تغییر مدام برای رسیدن به سکون!

شنبه سر جلسه سوم کارگاه داستان نویسی، از خیال واهی نداشتن حرف زدیم. از این که اگر به زندگی و تاثیر گذاری بهترین نویسنده ها نگاه کنیم، ردی از اثربخشی بر ور ی خیل جوانان و هدایت کردنشون نمی بینیم. از این حرف زدیم که چنین امکانی مورد شک هست. از این که برای دل خود بنویسیم.

قبل تر در جایی خوندم که این ایده تاثیر گذاری در زندگی بقیه نوعی توهم هست. اگر بزرگترین دانشمندان، نویسندگان و سایر انسان های اصیل رو در نظر بگیریم، نبودشان تغییری در نقطه ای که هم اکنون جهان هست، ایجاد نمی کرد. یعنی اون فعل تاثیر گذار را کسی دیگر انجام می داد و جهان به حرکتش ادامه می داد. شاید برای همین هم در سفارش های اخلاقی و عرفانی می شنویم که اول باید خود رو بشناسیم و شرایطش را بهبود دهیم.

پ.ن0: عنوان وام گرفته از یکی از پیام های روزانه سایت متمم است.

پ.ن1: نام برده امتحان تافل رو داد و منتظر یک شنبه ست تا از شر جی آر ای هم رها بشه!