- ۹۴/۱۱/۰۹
- ۱ نظر
بعد کلی تلاش از جانب دوست عزیز برای حرف کشیدن از این جانب و عدم موفقیت توصیه کرد که برم و این فیلم رو ببینم.
من آدم به اصطلاح فیلم بازی نیستم و تقریبا میشه گفت فیلم رو برای تفریح میبینم اما این فیلم کمی بیشتر از تفریحه. من بازی دنیرو و شخصیت بن رو دوس داشتم و واقعا تصویر آرمانیم از آینده اینه. یه آدم که به آرامش درونی رسیده و در عین حال به ول فیلم هنوز در خودش موزیک داره! همیشه ی خدا هم این توهم و حس رو دارم که الان دارم زندگیم و لحظاتش رو برای یه نفر در آینده تعریف می کنم...یه جورایی دارم مایل استون زندگیم رو می بینم!
پ.ن0: یادم باشه یه مطلبی در مورد نظرم در مورد بو و حقیقت های علمی در این زمینه بنویسم.
پ.ن1:دارم سعی میکنم از نقطه به جای سه نقطه استفاده کنم و نگارش فارسیم رو بهبود ببخشم، پیشنهاداتتون رو در این زمینه پذیرا هستم.
