ترجمه!

برقرار نکردن رابطه با ترجمه ها و عدم تسلط کافی برای خوندن متون اصلی مشکل این روزهای من است. ترجمه های خوب هستند ولی نا خود آگاه شاید، رنگی از تفسیرهای مترجم دارند. 

کتابی که این روزها میخواندم این فکر و بیشتر تقویت کرد. بعد از تمام کردن کتاب احساس کردم تصویری کاریکاتوری از موضوع کتاب پیدا کردم. البته بعد از خوندن نقدهای گودریدز بخشی از بار این سو تعبیر به نویسنده نسبت داده شد. در کنار همه اینها اطلاعات کم خودم و عدم تسلط به موضوع هم این احساس را تشدید کرد.

 باید را مطالعاتم رو متمرکزتر کنم تا برای اظهار نظر کردن در مورد موضوعات با اعتمادی بیشتری حرف بزنم. استاد از توانایی های تکنیکال گفت و تاثیر استفاده از این ها در بحث های فلسفی پیش رو: فلسفه اطلاعات و نظریه اطلاعات

دارم به چند خط بالا نگاه میکنم و تنها چیزی که نمیبینم "کوهرنت" بودنه، چالش رسیدن به جایی هست که متن انگلیسی را بتونم "کوهرنت" بنویسم!

Lost

چی شد که یهو این حجم از احساسات منفی رو در مورد خودم پیدا کردم و بهشون اجازه دادم رفتارمو کنترل کنند؟

موقعیت فعلی من بدترین موقعیتی نبوده که تا حالا توش بودم، بدترین از این بوده و من این طور نبودم. تنها تر از این بودم و این طور نبودم. بدترین مسائل مالی، خانوادگی و ارتباطی رو داشتم ولی اینقدر فراری نبودم از زندگی. انگار گم شدم، در عین اینکه مختصاتم رو در همه محورها میدونم! 

لذات عملی رشته پیش رو :)

شاید بتونم بگم یکی از اساسی ترین دلایلی که باعث شده عزمم رو برای بیشتر خوندن فلسفه جزم کنم، دیدن خودم در متن هاش بوده، در نظریه پردازی هاش. دیدن استدلال هام و فکرهام حس خوبی رو بهم میده. این حس که مسیر نا آشنا نیست،فضایی که مغزم دارم توش میگرده از فضا نیومده! 

برای نمونه این پاراگراف که تو دائرة المعارف فلسفه استنفورد اومده در متن که راجع به پراگماتیسم بود:

James's dilemma is a familiar one: it is a form of the question of how we can reconcile the claims of science, on the one hand, with those of religion and morality on the other. James introduces it by observing that the history of philosophy is ‘to a great extent that of a certain clash of human temperaments’, between the ‘tough-minded’ and the ‘tender-minded’. The tough-minded have an empiricist commitment to experience and going by ‘the facts’, while the tender-minded have more of a taste for a priori principles which appeal to the mind. The tender minded tend to be idealistic, optimistic and religious, while the tough-minded are normally materialist, pessimistic and irreligious. The tender-minded are ‘free-willist’ and dogmatic; the tough-minded are ‘fatalistic’ and sceptical.

گام های ابتدایی

چند روز پیش تو فیلم های ساین نوت فول که برای تافل می بینم کلمه ای رو گفت که اولین بار بود می شنیدم و تعریفش رو بسیار دوست داشتم چون به نظرم توصیف خیلی از موقعیت های روزانه ست:

illusion of transparency 

تا اونجا که من فهمیدم این کلمه برای توصیف موقعیتی به کار میره که آدم یه حسی میکنه و فکر میکنه بقیه از این احساسش آگاهن در حالی که نیستن! خب بعد از این هی موقعیت های متفاوتی در روابط مختلف به ذهنم رسید. پیش فرض هایی که من داشتم: اون فهمیده من ناراحتم چرا این کارو کرد پس؟! اون میدونه من الان وضع روحیم خرابه ولی بازم حرف خودشو زد و هزار تا از این چیزا...

 این که چقدر از این فرض های من بر میگرده به شناختی که فک میکنم آدما از من دارن،  یا خودخواهی که منجر میشه بگم باید من رو درک کنن جای بررسی و فکر داره. این که این موقعیت های چقدر حس های منفی به من و اطرافیان وارد کرده و چه لطمه هایی به روابطم نزده.

چقدر آدم باید رو خودش کار کنه تا این جور خطاها رو کمتر کنه تا این قدر تاثیرشون تو چشم نیاد، مسئله خوبی برای بررسیه.

پ.ن0: دغدغه این روز هام نوشتنه، نوشتن انگلیسی و نوشتن آکادمیک.  همه این با منظور بهتر بیان کردن استدلال هایی که تو ذهنم روشنه ولی در کاغذ شباهتی با اصلش نداره.

پ.ن1: قسمت جدید گریز آناتومی هم اومد... 3>

پ.ن2: من همیشه فکر می کردم زندگی بازی دارم. باز به این معنا که از رو شدن هر قسمتش ابایی ندارم ولی حرف  اون روز دکتر عین تو سفر باعث شد و بیشتر به این موضوع فکر کنم و سعی کنم شفاف تر کنم این مفهوم رو. امیدوارم روند نتیجه بخش رو پیش بگیرم.

پ.ن3: از خوندن های این روزهام راضیم :)